Als ik twee keer met mijn fietsbel bel...

Vandaag een fietstocht gemaakt door de stad en wat dorpen er omheen. Super gaaf! Moet toegeven door de stad was best spannend, tussen alle motors en bejaks ( soort riksja). Iedereen belt de hele tijd om aan te geven dat ze eraan komen. Dus je hebt geen idee wanneer je echt moet opletten als er gebeld wordt. maar heel grappig, zo steek je de ringweg van yogyakarta over( geen aanrader by the way) en je slaat rechtsaf en je merkt niets meer van de grote stad. Eerste stop waren een paar bejaarden die pinda's aan het oogsten waren. Met plant en al uit de grond getrokken en vervolgens zaten deze ouwetjes de pinda's van de plant te trekken. Kijk zo blijven ze een bijdrage leveren. Zal toch heel anders kijken naar pinda's nu ik dit weet.
Daarna op naar het rijstveld. Hier gingen we helpen met planten. Zo grappig. Ik sprong iets te enthousiast het veld in en stond gelijk tot mijn knieen in de blub. Dat moet je dus met beleid doen, echt mijn ding...
Ik vraag me al de hele reis af hoe het komt dat die plantjes er zo netjes bij staan, helemaal uitgelijnd en netjes. Maar er is dus een truc. Ze gebruiken een lange stok met inkepingen en bij iedere inkeping duw je 3 plantjes in de modder. Voor de 10 minuten dat ik het gedaan heb, echt superleuk werk, maar ja weinig doorgroei-mogelijkheden, dus toch maar niet switchen.

Weer terug op de fiets door wat binnenweggetjes. Echt te grappig hoe de gids bij modderige stukken steeds langzamer ging fietsen tot op het punt dat we bijna omvielen. En wij maar roepen tidak falang falang, go go( niet langzaam langzaam maar gas erop!) dus zijn we zelf maar wedstrijdje gaan doen off the road cycling... En het goud was(natuurlijk) voor.. Nederland!

Volgende stop was een tempe bedrijf, dit is een soort tofu. De bonen worden gemengt met gist en vervolgens vouw je het goedje in een bananenblad en oude krant, je laat het 4 dagen liggen et voila.
Denk niet dat de productie dames tevreden waren met onze snelheid, maar ze hebben erg om ons gelachen.

Op weg naar laatste stop door streng gelovig dorp gereden. Vrouwen zijn hier van onder tot boven in zwarte burka gekleed. Heel vreemd als ze achterop een motor zitten met wapperend zwart gewaad. Leek een beetje op een stukje uit een harry potter film.

Laatste stop was batikshop. Was net een workshop aan de gang. Erg bijzonder dat je toeristen naar een shop brengt waar toeristen zitten te klungelen met was en kleuren. Het waren ook nog eens nederlanders. Nog even gezellig gekletst. En toen weer de fiets op, op naar het hotel. Tijdens een stop bij de lokale albert hein zagen we ineens onze tofu pakketjes liggen, ok nog niet echt de onze maar soortgelijke, we hadden wel salaris kunnen vragen;)

Nu zit ik te wachten tot het onweer overtrekt zodat we de stad in kunnen.
Morgen weer vroeg op om met lokale bus verbinding naar selioman nature reserve te reizen. Er gaan een aantal mensen mee naar bromo, wel gezellig aangezien we daar nieuwjaar vieren.