Tragedie of buddah's wil

ben ff terug gekomen van het kamp om nog ff snel wat te schrijven, vanavond blijven we namelijk in het kamp slapen om O&N te vieren. we doen dat al om 22.00 uur, want alle mahouts moeten natuurlijk weer vroeg op om gras te snijden ergens in de rimboe voor de olifanten, want die willen ook met nieuwjaar iets eten natuurlijk ( al kunnen sommige wel als goed voornemen een dieet op hun lijstje zetten ;) )

Ik had verteld van de zwerfhonden, die in en rond het kamp leven, toch? er waren 2 hele lieve honden die iedereen heel enthousiast begroetten en altijd onze restjes kregen van de lunch. Er was 1 hele mooie bij, had hem zo in willen pakken, beetje rossig, cognac kleurtje en echt heel enthousiast. We hadden hem al een dag niet gezien, toen hoorde we dat hij was neergeschoten door Cambodjaanse vluchtelingen om op te eten.... Nee, niet door hun, want Thai no eat dog... dat hoop ik dan maar want anders heeft ie misschien goed gesmaakt ( slik) De mensen in het kamp waren erg verbaasd dat we zo geschokt waren, het is ten slotte een zwerfhond....maar ja, wij gekke westerlingen behandelen onze olifant ook als een huisdier...

Sam is de engelse coordinator en het aanspreekpunt voor de volunteers ( ja, ik dacht ook dat is zo'n relaxte jungle dude, zongebruind op slippers maar helaas, het is een klein dik engelse vrouwtje)Haar ouders waren over uit engeland en zagen voor het eerst haar hutje in het kamp en haar thaise vriend... ja mam, ook jij was geschrokken van het hutje en het gebit van de beste man. Anyways, ze had een auto gehuurd en was daarmee het kamp in gereden om wat spullen op te halen. na een paar uur reed ze weg, rijdt ze over haar eigen puppy heen ( black puppy)....... tja, die heeft het niet overleefd... afschuwelijk natuurlijk dat je over je eigen hond rijdt... maar de thai reageerde heel gelaten; Budda zegt dat zijn tijd is gekomen en hij is overleden omringd door mensen die hem liefhadden, dus hoezo de tranen??? We hebben hem begraven en een ceremonie gedaan rond het graf.. de volgende dag met Sam en de auto naar een tempel, want sam en ook de auto moesten gereinigd en vergeven worden, daarna was het business as usual in het kamp, niemand praat er meer over en het leven gaat door. Sam is nog steeds in shock, maar dat snappen de thai niet helemaal, toch bijzonder hoe verschillend de kijk is op leven en dood. de Mahouts zeggen; waarom huil je Sam, hij is toch al dood???? euh, nou daarom, omdat hij dood is... nou dat snappen ze niet, dat vinden ze erg raar.

Om Sam een beetje op te vrolijken zijn we naar pattaya gegaan, we zijn niet verder gekomen dan tesco's ( engelse V&D)heb gelijk wat engelse-thaise boekjes gekocht voor mijn mahout en de kinderen. Toen we om 22.00 uur thuis kwamen vroeg de moeder van Sam of we nog wat kwamen drinken ( ze wonen nu naast de mansion) " oh okay, just a drop of wine" nou dat waren dus 3 flessen met z'n 3 -en en om kwart voor 1 gingen we naar huis.. het was zeker chateau migraine want ik was echt niet blij met mezelf de volgende dag. het omhoog klimmen kostte meer moeite, blijjf maar omlaag glijden en manny luisterde voor geen meter. Misschien was ze boos dat ik naar een feestje ben gegaan zonder haar, want ze vond het maar niets. Ik was wel blij dat ik weer met beide benen op de grond stond, want dat geschommel was niet echt bevoordelijk voor mijn fysieke gesteldheid.
Ik ga weer naar het kamp, ballonnen blazen ( ongelofelijk hoe lang je doet met 100 ballonnen) en oud en nieuw vieren. Iedereen alvast de beste wensen en tegen de tijd dat jullie de champagne open trekken zit ik achterop de brommer op weg om gras te snijden... wie is er nu het werkpaard he ;)
Veel plezier vanavond
X